Operacja przepukliny pachwinowej metodą laparoskopową

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Operacja polega na wykonaniu kilku (zwykle 3) niewielkich cięć skóry brzucha. Do jamy brzusznej wprowadza się gaz (dwutlenek węgla) aby oddzielić od siebie narządy, które w normalnych warunkach ściśle do siebie przylegają. Można to zrobić specjalną igłą lub trokarem (rurką). Następnie do jamy brzusznej przez wykonane nacięcia wprowadza się trokary (rurki) przez które wprowadza się kamerę (w okolicy pępka) i specjalistyczne narzędzia chirurgicznych (obok, powyżej lub poniżej pępka). Chirurg patrząc na monitor przy użyciu specjalnych narzędzi wykonują operację. Po oddzieleniu zrostów bliznowatych, odprowadzeniu zawartości worka przepuklinowego do jamy brzusznej i przygotowaniu rozległej przestrzeni operacyjnej umieszcza się w niej siatkę. Stosowana siatka zwykle wykonana jest z niewchłanialnego materiału syntetycznego (najczęściej polipropylen lub poliester) i ma wymiary zbliżone do 10x15 cm, aczkolwiek może być większa. Wybór rodzaju i wielkości siatki zostanie dokonany przez chirurga na podstawie oceny wielkości ubytku powłok stanowiącego wrota przepukliny i lokalnych warunków anatomicznych. Siatka może zostać umocowana klejem, zszywkami wchłanialnymi lub niewchłanialnymi, szwami lub zostać umieszczona bez mocowania (wówczas utrzymywana jest na miejscu przez docisk wywołany ciśnieniem wewnątrzbrzusznym). My nie stosujemy żadnego mocowania. Nacięcie otrzewnej, zostaje ono zamknięte szwami. Następnie opróżnia się jamę brzuszną z gazu i zamyka się wykonane nacięcia skóry, na których umieszcza się opatrunki. W przypadku operacji przepuklin nawrotowych zabieg jest bardziej skomplikowany, obarczony większym ryzykiem powikłań i nawrotów i może trwać dłużej.

Celem zabiegu jest:

- zaopatrzenie przepukliny pachwinowej i eliminacja ryzyka uwięźnięcia przepukliny

- zabezpieczenie przed nawrotem rozejścia, stąd wszczepienie implantu (siatki przepuklinowej)

Zakaz wysiłku fizycznego przez 4 tygodnie.

Pas przepuklinowy pachwinowy nosić przez 2 tygodnie non stop, nawet do spania.

Pacjent może normalnie funkcjonować już w pierwszej dobie po operacji.

Przeciwskazania do zabiegu do przede wszystkim przeciwskazania do znieczulenia ogólnego. Przeciwskazaniem mogą być poprzednie operacje chirurgiczne ze względu na ryzyko zrostów otrzewnowych.

Zabieg daje mało dolegliwości bólowych, większość pacjentów w ogólne nie odczuwa żadnych dolegliwości.

Efekt jest natychmiastowy i dzięki niemu znika patologiczne uwypuklenie ok pachwiny.

Leczenie przepukliny przede wszystkim eliminuje ryzyko uwięźnięcia przepukliny, które jest najgroźniejszym powikłaniem choroby. Jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia, gdyż w takim momencie może dojść do przedziurawienia jelita i zapalenia otrzewnej, które często kończy się śmiercią. W takim momencie wymagana jest operacja w trybie pilnym, która jest obarczona większym ryzykiem powikłań.

Inne korzyści wynikające z operacji przepukliny pachwinowej to zapobieganie narastaniu worka przepuklinowego, który na początku choroby może być postrzegany jedynie jako nieestetyczna deformacja w okolicy pachwiny. Z czasem rozmiary takiej przepukliny mogą pogarszać jakość życia a nawet prowadzić do kalectwa.
Poddanie się zabiegowi zmniejsza bądź całkowicie znosi dolegliwości bólowe związane z chorobą. Dzięki operacji przepukliny pachwinowej można powrócić do pełnej aktywności z przed choroby.

Po zabiegu pozostają małe blizny, których właściwie nie widać. Efekt jest naturalny.

Ewentualne powikłania po zabiegu mogą być związane ze znieczuleniem oraz z samą operacją. Najczęstsze powikłania:

nawrót przepukliny – ryzyko nawrotu przepukliny przy zastosowaniu siatki jest niskie od 1 do  10%;

krwiak – ryzyko powstania krwiaka wynosi 1-15%; małe krwiaki leczy się zachowawczo, mogą powodować zasinienie ok korcza, znikają w ciągu kilku dni;

surowiczak – to zbiornik płynu surowiczego w ranie, ryzyko powstania surowiczaka waha się od 0,5% do 12,2%; większość surowiczaków wchłania się spontanicznie w ciągu kilku tygodni, zatem nie wymaga interwencji chirurgicznej; niekiedy może być potrzebne nakłucie i opróżnienie surowiczaka;

zakażenie rany – ryzyko zakażenia rany po zabiegu naprawczym przepukliny wynosi 0-5% i jest zdecydowanie mniejsze niż w przypadku operacji „otwartej”; zastosowanie siatki nie powoduje zwiększenia ryzyka zropienia rany

powikłania w obrębie jądra i powrózka nasiennego – występują rzadko, częstość powikłań jest podobna po zabiegach otwartych i laparoskopowych, m.in. niedokrwienne zapalenie jądra – może prowadzić do jego martwicy w ciągu kilku dni lub zaniku jądra w ciągu kilku miesięcy. Leczenie tej choroby polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i antybiotyku. Możliwa jest także niedrożność nasieniowodu na skutek operacji lub bliznowacenia tkanek, skutkujące zaburzeniami płodności. W takim przypadku podejmuje się próbę rekonstrukcji nasieniowodu;

przewlekły ból pachwiny – u do 3% chorych występują̨ bole przewlekłe utrzymujące się powyżej 3 miesięcy, dolegliwości okolicy pachwiny mogą̨ obejmować swędzenie, drętwienie, zaburzenia czucia, pieczenie skóry podbrzusza, krocza i uda;

Efekt widoczny jest od razu po operacji.

Zabieg jest jednorazowy. Wyjątkiem jest nawrót przepukliny.