Laparoskopowa rekonstrukcja rozejścia kresy białej
Kresa biała to struktura anatomiczna, która łączy lewy i prawy mięsień prosty brzucha. W wyniku oddziaływania obciążeń i nacisków w obrębie jamy brzusznej kresa biała może ulec patologicznym zmianom, które prowadzą do jej rozejścia.
Rozejście białej widoczne jest wzdłuż brzucha, na środku jako strukturę przypominającą namiot, szczególnie widoczna w sytuacji, gdy leżymy i chcemy się podnieść unosząc górną połowę ciała jak do wykonywania tzw. brzuszków.
Celem zabiegu jest:
- Przywrócenie pozycji mięśni prostych i zaopatrzenie przepukliny pępkowej. Jest to istotne dla funkcji tułowia.
- Zabezpieczenie kresy białej przed nawrotem rozejścia, stąd wszczepienie implantu (siatki przepuklinowej)
- Zachowanie ciągłości otrzewnej, czyli nieotwieranie brzucha. Każde otwarcie jamy otrzewnej wiąże się z powstawaniem zrostów, jeśli więc można go unikać pozostawiając jamę otrzewnej nietkniętą na przyszłe dziesięciolecia życia pacjentki, nie należy tego robić.
- Nieuszkadzanie pochewek mięśni prostych. Z tego powodu nie stosujemy siatek w pozycji zamięśniowej (sub-lay), lecz naszywamy je na pochewkę przednią mięśnia (pozycja on-lay). Takie umiejscowienie implantu całkowicie chroni funkcję mięśni prostych.
Dlaczego warto?
Rozejście mięśni prostych brzucha nie tylko prowadzi do zmiany kształtu brzucha, ale również wpływa na dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego, ponieważ wpływa negatywnie na statykę tułowia.
Rozwiązany problem
- przywrócenie pozycji mięśni prostych
- zabezpieczenie kresy białej po rekonstrukcji przed nawrotem rozejścia, stąd wszczepienie implantu (siatki przepuklinowej)
- nieuszkadzanie pochewek mięśni prostych, z tego powodu implant naszywany jest na pochewkę mięśnia prostego (on-lay)
Co musisz wiedzieć?
Jak często powtarzać
Czas trwania zabiegu
Umów się na konsultację!
FAQ
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Operacja polega na wykonaniu kilku (zwykle 3) niewielkich cięć skóry brzucha, w podbrzuszu. Podskórnie, ale powyżej powięzi wprowadza się specjalne trokary (rurki) przez które wprowadza się kamerę i specjalistyczne narzędzia chirurgiczne. Chirurg patrząc na monitor przy użyciu specjalnych narzędzi wykonuje operację. Wykonuje się rekonstrukcję kresy a następnie wszczepia się implant, celem zabezpieczenia kresy przed ewentualnym nawrotem. Stosowana siatka zwykle wykonana jest z niewchłanialnego materiału syntetycznego (najczęściej polipropylen lub poliester). Wybór rodzaju i wielkości siatki zostanie dokonany przez chirurga. Siatka jest mocowana szwami niewchłanialnymi.
Zakaz wysiłku fizycznego przez 6 tygodni.
Pas przepuklinowy (30cm szeroki zapinany na rzep) nosić trzeba przez 6 tygodni (pierwsze 2 tygodnie non stop, kolejne 4 tygodnie do chodzenia).
Przeciwskazania do znieczulenia ogólnego to główne przeciwskazanie do operacji. Jeżeli zmagamy się z różnego rodzaju infekcjami to najpierw musimy je wyleczyć. Przeciwskazaniem do zabiegu są czynne choroby nowotworowe, choroby nerek, wątroby, zaburzenia krzepnięcia. Ostateczną decyzję o operacji podejmuje zawsze lekarz.
Ze względu na duże powierzchnie preparowania płatów skórnych oraz rekonstrukcję kresy białej po zabiegu mogą pojawiać się dolegliwości bólowe. Jednak podawane są silne środki przeciwbólowe, aby ten ból uśmierzyć.
Po zabiegu, ze względu na rekonstrukcję rozejścia kresy białej możemy się spodziewać wytaliowania a także zniknięcie nieestetycznego „namiotu” na brzuchu.
Po zabiegu są niewielkie blizny w podbrzuszu. Efekty po zabiegu są naturalne i estetyczne.
Ewentualne powikłania po zabiegu mogą być związane ze znieczuleniem oraz z samą operacją.
Nawrót rozejścia kresy białej – ryzyko nawrotu rozejścia kresy białej przy zastosowaniu siatki jest niskie od 1-10%
Krwiak – ryzyko powstania krwiaka wynosi 1-15%; zazwyczaj leczy się zachowawczo; duże krwiaki po operacjach obserwuje się rzadko; mogą im towarzyszyć́ rozległe zasinienia skóry brzucha i okolicy krocza utrzymujące się̨ nawet kilka dni.
Surowiczak – to zbiornik płynu surowiczego w ranie, ryzyko powstania surowiczaka waha się od 0,5% do 12,2%; większość́ surowiczaków wchłania się spontanicznie w ciągu 6-8 tygodni, zatem nie wymaga interwencji chirurgicznej; niekiedy może być potrzebne nakłucie i opróżnienie surowiczaka.
Efekt widoczny jest od razu po operacji, jednak końcowy efekt widoczny jest po całkowitym wygojeniu się rany, czyli po około dwóch miesiącach.
Zabieg jest jednorazowy. Należy mieć na uwadze jednak, że przybranie masy ciała, nieodpowiednia dieta, czy zajście w ciążę, może spowodować że problem powróci.
