Rumień – czym jest? Jakie są jego rodzaje?
Nie każde zaróżowienie policzków lub nosa można określić mianem rumienia. Delikatne zaczerwienienie skóry, które może występować pod wpływem wysiłku fizycznego lub wyższej temperatury powietrza i które samoistnie znika po upływie czasu, nie jest niczym niepokojącym. Skóra ulega zaczerwienieniu w następstwie naturalnych procesów fizjologicznych – pod wpływem poszerzenia się naczyń krwionośnych.
O rumieniu mówi się zazwyczaj w odniesieniu do objawów dermatologicznych, które występują nagle, towarzyszą innym dolegliwościom lub mają charakter stały – nie ustępują z biegiem czasu. Przykładem może być rumień na twarzy, a konkretniej na policzkach, który może towarzyszyć schorzeniom takim, jak trądzik różowaty.
Jakie są najczęstsze rodzaje rumienia?
- Rumień trwały – stale występuje na wybranym obszarze skóry. Najczęściej towarzyszy innym schorzeniom (na przykład często obserwuje się rumień na policzkach w przebiegu trądziku różowatego).
- Rumień wielopostaciowy – powstaje w wyniku nadwrażliwości skóry na różnego rodzaju czynniki (na przykład na środki chemiczne, ale też na obecność wirusów i bakterii, a nawet na leki). Rumień wielopostaciowy objawia się zmianami skórnymi, w obrębie których można zaobserwować zaczerwienienie, ale też pęcherzyki i obrzęki. Ten typ rumienia wymaga starannie dobranego leczenia, może nawracać i powodować bardzo uciążliwe dolegliwości.
- Rumień alergiczny – pojawia się w wyniku oddziaływania alergenów. Często jest to reakcja kontaktowa i dość dynamiczna. Rumień nagły może pojawić się na skórze na skutek spożycia substancji alergizującej, ale też pod wpływem oddziaływania alergenu bezpośrednio na skórę. Rumień tego typu często towarzyszy również ukąszeniom.
- Rumień wędrujący – słusznie kojarzony z boreliozą. Pojawia się po ukąszeniu przez kleszcza, który był zarażony bakteriami z rodziny Borrelia burgdorferi. Ma charakterystyczny wygląd – najczęściej wygląda jak czerwona obrączka. Zazwyczaj pojawia się od kilku do kilkunastu dni po ukąszeniu. Określa się go mianem rumienia wędrującego ze względu na to, że z czasem rozchodzi się promieniście po skórze.
- Rumień noworodkowy – dość często pojawia się u noworodków pod wpływem nagłego kontaktu ich skóry z czynnikami zewnętrznymi. Na ogół pojawia się w okolicach drugiej doby życia dziecka oraz samoistnie ustępuje już po kilku dniach.
Istnieją również inne rodzaje rumienia skórnego – niektóre towarzyszą poważnym schorzeniom skórnym i wewnętrznym. Każdy typ rumienia wymaga postawienia diagnozy medycznej, by możliwe było dobranie najkorzystniejszej metody leczenia.
Jakie czynniki mogą powodować rumień?
Różne rodzaje rumienia mogą powstawać na skutek wielu różnorodnych czynników – zarówno zewnętrznych (jak ukąszenie lub kontakt skóry z alergenem), jak i wewnętrznych (jak infekcja bakteryjna lub wirusowa). Właśnie z tego względu, jeśli dostrzegasz na swojej skórze rumień, skonsultuj się z lekarzem. Jakim? Jeśli to jedyny objaw, wybierz się do dermatologa. Gdy podejrzewasz infekcję lub inną chorobę, możesz od razu umówić się do właściwego specjalisty lub do lekarza rodzinnego.
Bezpośrednią przyczyną powstawania rumienia na skórze jest poszerzenie się naczyń krwionośnych. Wpływ na ten objaw dermatologiczny mają również liczne czynniki dodatkowe:
- Predyspozycje genetyczne.
- Schorzenia dermatologiczne – szczególnie trądzik różowaty.
- Zaburzenia hormonalne.
- Nieprawidłowa pielęgnacja cery.
- Alergie.
- Kontakt z substancjami podrażniającymi skórę.
- Nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV.
- Silny stres.
Nieco inne przyczyny i okoliczności mogą powodować na przykład rumień na nodze, a inne ten sam objaw na twarzy lub na innych obszarach skóry.
Leczenie rumienia
Decyzja o leczeniu rumienia skórnego i wybór metody działania to kwestie uzależnione od rodzaju rumienia oraz od tego, z jakiego powodu się pojawił. Właśnie z tego względu warto skierować swoje kroki do gabinetu dermatologicznego. Jak postępować z najczęstszymi rodzajami rumienia?
- Rumień alergiczny wymaga ograniczenia kontaktu z alergenem. W wielu przypadkach już samo wyeliminowanie czynnika wywołującego taką rekcję wystarcza, by ustąpiła. Można wspomagać ten proces stosując leki przeciwhistaminowe.
- Rumień wędrujący, który jest związany z ekspozycją na bakterie wywołujące boreliozę, najczęściej bywa leczony przy pomocy antybiotyków.
- Trwały rumień na piersiach, szyi lub twarzy, który nie znika i stanowi problem natury estetycznej, można poddać zabiegom laserowym. Z ich pomocą można obkurczyć i zamknąć naczynia krwionośne, dzięki czemu trwałe zaczerwienienie oraz ewentualne pajączki zostaną wyeliminowane.
Pozbycie się rumienia wymaga ustalenia przyczyny jego obecności i wyeliminowania czynników, które go powodują, o ile to możliwe. Jeśli powstawanie rumienia wynika z rodzaju posiadanej cery (na przykład naczynkowej), podstawę stanowi odpowiednio dobrana pielęgnacja oraz ewentualne poddawanie się zabiegom laserowym, jeśli zajdzie taka potrzeba.